"به چشمان مهتابی آیسان"

زندگی گرمی دلهای پر از کینه ماست
که چو گل با لبخند،
چهره­ای باز کند

و پس از باز شدن،
روزنی رخ بنماید
...
و تو گویی، که هوا مهتابیست
کودکی اخم­کنان می­پرسد

"تو چرا برگشتی؟!"
2 Comments:
Anonymous Anonymous said...
گنگ است برایم.....؟ ا

Anonymous Anonymous said...
سلام

کمی حس فضایی و آرامتر خوانی شاید فکرت را بازتر کند
ممنون از خوانش شما